زمزمه

اگر آمدی بیا

اما با خود شعر بیاور

و برای قلبم زمزمه کن

تا احساس دلم برانگیزد

مستأجر

 

ای مهربان بیا

بی هیچ اما و اگر

و در خانه قلبم ساکن شو

برای همیشه

تا دلم آسوده گردد

و  بیش از این

دنبال مستاجر نگردد

 

یار نادان

 

من زخمي ناداني ياران خويشم

یاران جاهل خنجری در قلب ریشم

گاهي حسد، گاهي جهالت، گاه غفلت

یا بي بصيرت بودن ياريست نيشم

كو ياوري دانا كه دردم را بفهمد

بيگانگان؛ از دست يارانم پريشم

در عصر سرد آهن و سر گشتگي ها

ياران اهل دل كجا باشند پيشم

كو دشمني دانا كه زخمم را ببندد

آزرده دل از ياوران خويش بيشم

پيدا كنم گر ياوري همراه و همدل

جان را فدايش مي كنم، اين است كيشم

بیاد دوست شهیدم « صمد »

با چشم خودم خیال را من دیدم

سرمستی و شور و حال را من دیدم

وقتی که بدون سر تو می رقصیدی

ممکن شدن محال را من دیدم

چشم تو

چشمان تو آیینه صبح و سحرند

چشمان تو چشمان مرا تاج سرند

با چشمک تو قلب من از کار افتاد

چشمان من از چشم تو بیمارترند

رؤیای کاذب

غرق رؤیا بودم

که صدا کرد مرا

از همین نزدیکی

سر خود گرداندم

دیدمش مست و خراب

غنچه اش خندان بود

گیسوانش افشان

قدحی در دستش

به کنارم بنشست

ولبش را وا کرد

سخن از شادی گفت

سخن از مهر و وفا

سخن از عشق و امید

و مرا داد نوید

که دگر از تو جدا من نشوم

هرگز از پیش تو دیگر نروم

ساعتی با من بود

لحظه ها زود گذشت

غرق شادی بودم

دست بردم که نوازش بکنم

گیسوی افشانش را

ناگهان ...

چشمکی زد خنده ای کرد و پرید

و ز من دور شد آنقدر که چشمم دگرش هیچ ندید

ابر غم بر دل من سایه فکند

اشک از چشم پریشان من زار سرازیر نمود ...

راه و بیراه

ياري طلب كنيم مدام از خداي خويش

تا جستجو كنيم طريق بقاي خويش

بايد به گوش جان شنويم حرف اوستاد

تا راه نسپريم به سوي فناي خويش

آن رهروي كه طاعت استاد خود نبرد

مزدي چرا طلب كند از كرده هاي خويش

آن كس كه علم دارد و عامل به علم نيست

كي ميوه چيند از بن علمش براي خويش

آن عاشقي كه نگذرد از جان و از سرش

هرگز نمي كند صنمي مبتلاي خويش

آن ماهرو كه مايه كبرش شود رخش

بهره نمي برد از رخ دلرباي خويش

خوش گفته است شاعر دانا ز سوز دل

تا بنگريم و ببينيم پيش پاي خويش :

« آن كس كه راه دارد و بيراهه مي رود

بگذار تا بيفتد و بيند سزاي خويش »

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                

چه کسی محرم اسرار دل است؟

         « تقدیم به مادر مهربانم »

               مادرم می آید                        

                           و به همراه خودش

                                             سبدی می آرد

مادرم می آید

                         سبدی در دستش

                                           سبد مادر من

                                               سبدی عادی نیست

سبدش از نور است

                         که ز الیاف دلش بافته است

                                              تار آن از عشق است

                                                             پودش از جنس امید

 

مادرم می آید

                       سبدی در دستش

                                   که در آن عاشقی و مهر و وفاست

                                                       سبدش 

                                                         پر زگل عاطفه و لطف و صفاست

           مادرم، این دل من

                       باز کودک شده است

                                     چشم امید دلم سوی شماست

                                                                     سبدت را وا کن

پدر

« تقديم به پدر فداكارم »

 

تو

از فراسوي زمان ها

آمده اي

با كوله باري از مشقت

مشقتي توأم با محبت

محبتي به ظرفيت دلت

دلي كه چون درياست

انحناي قامتت

روايت طي طريقي است

در هفت شهر عشق

و پيمودن برهوتي پر خطر

بي هراس از خار مغيلان

دستانت

بوي عشق مي دهد

پينه هايش

حكايت عبور از خود است

براي رسيدن به خد ا

بر زبري دستانت

حك شده است

قصه لطافت دلت

در چروك صورتت

اندوهي نهفته است

به عمق زمان ها

و به وسعت مرارت ها

در ژرفاي نگاهت

رضايتي مشهود

از عبوري زيبا

از هفت خوان زندگي

خسته نباشي

ای مهربان

می آیی

و با خود  می آوری

مهربانی را

و اهدا می کنی

هدیه های آسمانی را

تو از فراز آسمان

با هودجی از عشق

همراه با فرشتگان

هبوط می کنی بر زمین

ای بهترین

می آیی

با هاله ای از نور

عبور می کنی

از روشنای جاده مهر

و با خود می آوری

شادی  و شور

هرم نگاهت

قلب عاشقان را

فروزان می کند

و روشن رخسارت

خورشید را

در پشت ابر خجالت

پنهان می کند

 

عشق رضا(ع)

مـن عشــق رضــای آل احمـد دارم               دردل هوس آن شه سرمددارم

چون هیچ کسی به حشر یارم نبود               یاری طلـب از آل مــحـمـد دارم

                                              ***

یا رب بــه غــریبی رضــا عفــو نـما                 من بنده عاصیم، مرا عفو نما

هــر چند کــه من بنده بدکـردارم                  امـا بـه غـریب الـغربا عفو نما

                                             ***

آداب سفر در اسلام (جلسه اول)

( قابل توجه دانشجویان رشته هتلداری دانشگاه جامع علمی- کاربردی کیش)

بسم الله الرحمن الرحیم

  آداب سفر در اسلام

متن کامل در ادامه مطلب

 

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA

ادامه نوشته

درد دل با امام رضا(ع)

به بهانه ایام میلاد حضرت، با عرض تبریک؛

يه چند روزه دلم پره

از دست من او دلخوره

دلش مي خواد پر بكشه

بياد كنارت نمي شه

من مي دونم مهربوني

درد منو تو مي دو ني

از دل من خبر داري

مرهم رو قلبم مي ذاري

نگاه به چشمونم بكن

يكباره درمونم بكن

من رو سياهم آقاجون

غرق گناهم آقاجون

خجالت از تو مي كشم

مأيوس اما نمي شم

خبر دارم از كرمت

مي خوام بيام تو حرمت

تا با تو درد دل كنم

دشمنمو خجل كنم

چون تو جوابمو مي دي

حق و حسابمو مي دي

من مي دونم دوسم داري

كي منو تنها مي ذاري

آقا عنايتي بكن

  مارو حمايتي بكن

الهي من فدات بشم

قربون اون صفات بشم

بالاخره جواب دادي

  انگار به تشنه آب دادي

صدام زدي گفتي بيا

  بيا و اينجا كن دعا

گفتي اگه دعا كني

سرورتو صدا كني

دعات اجابت مي رسه

وقت شفاعت مي رسه

من اومدم به سوي  تو

«مي» خورم از سبوي تو

تا دردمو دوا كني

حاجتمو روا كني

قبله حاجات مني

  راز مناجات مني

من به فداي تو آقا

رضا رضاي تو آقا

اين دل من پر از غمه

هرچي بگم بازم كمه

يه عمره كه در ميزنم

  به كوي تو سر مي زنم

شايد به من نگا كني

نگا به بينوا كني

غريب دور از وطني

اما تو اين قلب مني

اگه تو دستم بگيري

آزاد مي شم از اسيري

از درد و غم رها مي شم

از بديا جدا مي شم

با عشقت آشنا منم

در خونت گدا منم

مي گم آقا امام رضا

فدات مي شم من به خدا

تا حاجتم رو نگيرم

از در خونت نمي رم

تورو به جون مادرت

اون مادر غم پرورت

به پهلوي شكسته اش

به قلب از غم خسته اش

به بازوي كبود او

ركوع و هم سجود او

از تو جدا نمي شوم

از پيش تو نمي روم

دوست دارم من به خدا

هستم به عشقت مبتلا

امام من بر تو سلام

من كربلا ازت مي خوام

ميخوام باصدتاشوروشين

برم سر قبر حسين

گريه و زاري بكنم

اماممو صدا زنم

بگم آقا كو اكبرت

كو قاسم دلاورت

كو مسلم و كو اصغرت

عباس و اون و جعفرت

يه سر برم شام بلا

رقيه رو كنم صدا

يادي ز زينب بكنم

از غم او تب بكنم

مي خوام خونه خدا برم

بگم كه خاك اون درم

بنده مسكين توام

به فكر تمكين توام

ببخش گناهان مرا

حفظ كن ايمان مرا

من غم دارم تو اين سينه

مي خوام برم در مدينه

دنبال قبر فاطمه

با اضطراب و واهمه

بگردم و گريه كنم

نوحه و روضه بخونم

كنار قبر مصطفي

بعدش امام مجتبي

برم زيارت بكنم

اونجا عبادت بكنم

قائم آل مصطفي

كي مي شه كه بياد آقا

تعجيل در فرج شود

غيبت او به سر رود

بياد و غوغا بكنه

ريشه ظلمو بكنه

سروده شده در تاریخ

81/2/21 مشهد مقدس               

در انتظار خورشید

 

تو ستاره فروزان من

در غربت شبهای فراقی

تو تبسم نسیم

در فصل گرم هجرانی

هرم نگاه تو

زمستان غربت مرا

حرارتی دگر است

فصل خزان زندگی ام

با تو بهاری پر گل و زیباست

حضور بی ظهور تو

دل بیقرار مرا

حلاوتی دگر است

اما

ای خورشید عالم آرا

ازپشت ابرها

ابرهای تیره نامهربانی

به درآ

وبر چهره افسرده گل ها

گل های منتظر بی تاب

بتاب

تا به یمن طلوع تو

رویشی دوباره را

تجربه کنند

دلتنگی

گاهي دلم براي كسي تنگ مي شود

او كيست؟ نمي دانم

او را نديده ام

اما

احساسش نموده ام

او هر كه هست زيباست

و مهربان

همواره با من است

و مرا مي نوازد

اما در تنهايي ها

بيشتر سراغم مي آيد

آنگاه كه دلم

براي كس ديگر تنگ نيست

او مي آيد،

تا خلوت دلم را بشكند

وقتي مي آيد

حس غريبي دارم

در دلم

شوري به پا مي شود

مي خواهم با او حرف بزنم

اما نمي توانم

بغضم مي تركد

و اشكم جاري مي شود

احساس عجيبي دارم

دردناك، اما شيرين

آنقدر دوست داشتني

كه دلم نمي خواهد

از آن جدا شوم

احساس مي كنم

او كنار من است

همه وجودم را فرا مي گيرد  

احساس مي كنم   

سبك مي شوم    

و به پرواز در مي آيم  

چه لحظه هاي دل انگيزي   

دلم مي خواهد     

او را در آغوش بگيرم  

اما   

او از جنس ديگريست   

مانند هاله است 

يا نور

اصلاً نمي دانم از جنس چيست

او تنها از جنس خودش است

و هيچ چيز از جنس او نيست 

اما هرچه هست، هست

من او را حس مي كنم

در او غرق مي شوم

او وارد جان من مي شود

لحظه ها مي گذرند

من اين لحظه ها را دوست دارم

كاش تمام نمي شدند

من با او

او كه نمي دانم كيست

و او را نديده ام

حرف مي زنم

اما او

سراپا گوش است

و لبخند مي زند

من او را حس مي كنم

 تا او هست

دلواپس هيچ چيز نيستم

به هيچ كس و هيچ چيز نمي انديشم

تنها با او هستم

با او نجوا مي كنم

اما او

فقط نگاه ميكند

و لبخند مي زند

و مرا مي نوازد

و من حس خوشايندي دارم

او خيلي زيباست.

 

پاییز

                                          پاییز

 

 

فصلی دگر رسید جامه ز تن درید بس پاره پاره شد افتــــاد  بر زمین زیبا شده درخت در رقص آمده بر روی شاخه ای بر شاخه ای دگر حال و هوای باغ خش و خش خزان

آهی  کشید  سرد رختی نمود  زرد پیــــراهن درخت از  هر درخت رخت با آن لباس زرد با آن نسیم سرد یک لانه کلاغ بنشسته چند زاغ زیبا و دیدنی است بکر و شنیدنی است                       84/9/14  شیراز

تو را من دوست میدارم

من امشب باز با یاد تو بیدارم
و از هجرت دمادم اشک می بارم
و از عشق تو بیمارم
تو را من دوست می دارم
من امشب باز از هجر تو محزونم
و از عشقت هماره همچو مجنونم
و از داغ تو دلخونم
تو را من دوست می دارم
من امشب باز در اندوه و افغانم
و چون بی بال و پر مرغی پریشانم
و با یادت سرود عشق می خوانم
تو را من دوست می دارم
برای چشم های مست میگونت دلم تنگ است
برای چهره همواره محزونت دلم تنگ است
برای روی گلگونت دلم تنگ است
تو را من دوست می دارم

بلم عشق و امید

 

بلم عشق و امید

 

بلمی می جویم

که در آب اندازم

دل به دریا بزنم

و به دریا بروم

آنچنان دور شوم

که مرا از ساحل

همچو مرغی بینند

که ز یک نقطه دور

بال پرواز گشودست و به بالا برود

مثل یک نقطه ببینند مرا

نقطه ای مبهم و کور

و سپس محو شوم از چشمان

با دلی دریایی

باز پارو بزنم

بروم با بلم کوچک خود

شاید آن سوی دگر

ساحلی پیدا شد

که در آن مهر و وفا

که در آن پاکی و اخلاص و صفا

که در آن روشنی و عشق و امید

به دلم داد نوید

بلمی می خواهم

که در آب اندازم

دل به دریا بزنم

 

86/4/15

کیش

طاقت

دلم طاقت نداره زود برگرد
ببین حالم چه زاره زود برگرد
تفقد کن دمی این بینوا را
که قلبم بیقراره زود برگرد

انتظار

از اون روزی که رفتی از کنارم
به جای اشک هر شو خون ببارم
همه می گن تو خو گاسم ببینیش
چه می دونن که اصلا" خو ندارم

 

دختران

سلام میلاد باسعادت حضرت فاطمه معصومه و روز دختران بر همه دخترای خوب مبارک.

تقدیم به همه شون ؛

دختران

دختر ان گل هاي باغ جنتند

دختران گلواژه هاي رحمتند
غنچه هايي از گلستان خدا
جلوه هايي از جمال كبريا
مظهر مهر و وفايند دختران
منبع عشق  و صفايند دختران
ياس هاي سبز باغ زندگي
 ياس را در پيششان شرمندگي
دختران گر پيرو زهرا شوند
يا مريد زينب كبرا شوند
بهترين مصداق معصوميتند
پاسداران حريم عصمتند

          کیش 87/8/17

 

گذشت زمان

                                       گذشت زمان

تیک وتاک و تیک وتاک ثانیـه هـــا گذشتنــد ساعت پس از دقیقه شام سیه سحر شد نو شد هلال مهتاب مثـــل کمـــان ابرو مـــاه شـــب چهارده روشــــن مهتـــابیش فصل بهار زیباست عطر گل و شکوفه با همه زیباییش سبزه و گل فسردند گذشت بعد از بهار هم رفت فصل پاییز سالی دوباره آمد دزدید صبر و آرام رفتند روز و شبها از کــــاروان نمـــانی هنگامه سفر شد از عشق کوله بارت

ثانیه ای دگر رفت دقیقه ای به سر رفت روز دگر سر آمد هفتــــه دیگـــر آمد هلال ماه زیباست دل می برد فریباست با ما چه کار دارد نشان ز یار دارد شکوفه وا می شود قست ما می شود فصل بهار بگذشت در باغ و در کوه و دشت فصل گرم تابستان هم سرمای زمستان شد موسم بهاران از دل بیقـــــراران آماده باش ای دل بـــر بنـــد زود محمل نه موسم درنگ است پرکن که وقت تنگ است         84/12/22         شیراز

افسرده دل

 

افسرده دل

کسی کجاست

که از سر مهر

از من سراغی بگیرد

و دل بر باد رفته ام را

از طوفان باز ستاند

و به منش باز رساند

مسیحی کو

تا قلب مرده مرا

حیاتی دوباره بخشد

نسیمی کجاست

که از لابلای گیسوان تو بگذرد

و شمیم خوش زلفت را

به من آرد

ودل خسته مرا

بنوازد

ای مهربان بیا

با دستان پر شکوفه

و با چشمان افسونگر

تا جادوی نگاهت

دل افسرده ام را

بلرزاند

 

85/9/15

کیش

 

رنگ تو

رنگ تو

« براي محسن عزيزم»

تو را می شناسم

که رنگ دلت آفتابی است

                                          زلالی

چو باران

 و یک آسمان

در وجود تو جاری

 و رنگ وجود توآبی است

                                         نجابت

 زچشمت سرازیر

و رنگ نگاهت شهابی است

                                 تو را می شناسم

جبینت بلند است

و حاکی است از بخت و اقبال

که اقبال تو ماهتابی است

                                 تو را می شناسم

دلم تشنه جرعه های صدایت

که رنگ صدایت شرابی است

                                تو را می شناسم

نسیم خوش گیسوانت

مرا می نوازد

که هرتارموی تو تار ربابی است

                            غمت تیره سازد  دلم  را

                                          و جان مرا می گدازد

که رنگ غم تو سحابی است

 

85/11/9

کیش

رؤیای صادق

                                   رؤیای صادق

                                            

شب بود و رؤیا بود باغی پر از سبزه   درخواب من آن شب بر شاخه های گل   زیـــر درختــانش وندر لب آن جوی آن باغ و آن گل ها کردار اهل باغ حوری بهشتی   بود رخســـــار زیبایش   چشمــان معصومش نـــاز نــگاه او   بیدار شدم از خواب کو آن گل و بلبل   یارب چه بود آخر تعبیــر شــد خوابم		رؤیا چه زیبا بود قصری در آنجا بود  باغی پر از گل بود آواز بلبل بود   یک نهر جاری بود سیب و اناری بود   بوی خدا می داد بوی صفا می داد   در پای جوی آب چون روشن مهتاب چیزی به من می گفت با من سخن می گفت   اما چه شد رؤیا؟ کو دختر زیبا؟   تعبیر خواب من؟... با یک گل سوسن                      84/1/2                       شیراز

 

 

آن ها كه جنگ مي كنند

 

آن ها كه جنگ مي كنند

آن ها كه عرصه را بر همه تنگ مي كنند

آن ها كه غم در دل مردم دلتنگ مي كنند

آن ها كه آدميان را رنگ مي كنند

آن ها كه در كار خلق خدا نيرنگ مي كنند

آن ها كه جاده را پر از سنگ مي كنند

آن ها كه پاي عابر خسته را لنگ مي كنند

آن ها كه ...

كاشكي طعم محبت مي چشيدند

كاشكي يك لحظه عاشق مي شدند و ناز ياري مي خريدند

كاشكي از لذت پروانه در آتش خبر مي يافتند

تا ز آزار و فريب و جنگ، سر مي تافتند

 

 

88/9/6

كيش

 

خستگی

خستگي

 

گاهي كه من

از غربت روزگار

خسته مي شوم

وقتي كه اين

دل بي قرار

آزرده مي شود و دل شكسته مي شوم

پروانه ي خيال

از خاطر مشوشم

پرواز مي كند

شايد تو را بيابم و

بر شانه ات سري گذارم و

آسوده دل شوم

 

      88/9/6

      كيش

 

نشان ز بی نشان

 

                           نشان ز بی نشان

 

           از من اگر نشان

                         خواهی

                            نشانی ام

                                 در بی نشانی است

اما نشانه اش

                 داغی است

                         که بر دلم 

                           نشانده ای

روزی که چشم تو

                  دل را نشانه رفت

                          غم در دلم نشاند

آنگاه اشک و خون

                  از چشم من فشاند

عمری است روز و شب

                        در شهر بی نشان

                              با چشم خون فشان

                                           دنبال یک نشان

                                                     نالان دویده ام

اما  نشانه ای

                 از یار بی نشان

                          هرگز ندیده ام

                                  هرگز ندیده ام

 

                                              85/9/21     

                                              جزیره زیبای کیش